என் மாணவர்கள் என்னிடம் எவ்வளவு கற்றுக்கொள்கிறார்களோ எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் அவர்களிடமிருந்து நான் தினமும் நிறைய கற்றுக்கொள்கிறேன். ‘கற்றுக்கொடுக்கும்போதுதான் ஒருவர் நிறைய கற்றுக்கொள்ளவும் செய்கிறார்' என்கிற அர்த்தத்தில் நான் இதைச் சொல்லவில்லை. என்னைவிட வெளியுலகத்தோடு அதிக தொடர்பில் இருப்பது என் மாணவர்கள்தாம். வெவ்வேறு குடும்ப, சமூகப் பின்னணிகள், பாலினம் எனக் கலவையான கூட்டம் அது. அதனால் ஒவ்வொருவரிடமிருந்தும், நொடிக்கு நொடி மாறிக்கொண்டே இருக்கும் இந்த உலகைப் பற்றிக் கற்றுக்கொள்ள முடிகிறது.
அன்று வழக்கம்போல யோகா, தியானம் ஆகியவை எல்லாம் முடிந்து எல்லாரும் கலைந்து செல்லும் வேளையில் என் மாணவர் ஒருவர், ‘இன்று என்னால் வழக்கத்தைவிடச் சிறப்பாக தியானம் செய்ய முடிந்தது' என என்னிடம் உரக்கக் கூறினார். தியானம் நிகழும் மனம் என்பது சில நாள்கள் சலசலத்தோடும் ஆற்றைப் போல. அலைபாய்ந்துகொண்டே இருக்கும். சில நாள்கள் அதே ஆற்றில் அசைவற்றுக் கிடக்கும் கூழாங்கல்லைப்போல சஞ்சலமற்ற வெளியில் சஞ்சரிக்கும். இது அனுபவத்தின் வழியே எனக்குப் புரிந்திருக்கிறது. ஆனால் மற்ற மாணவர்கள் அவரிடம், ‘இன்று மட்டும் அப்படியென்ன விசேஷம்?' எனக் கேட்க அதற்கு அந்த மாணவர் சொன்ன பதில்தான் எனக்கு ஆச்சர்யம்.
வெர்ஸ்டபனிடமிருந்து கிடைத்த உந்துதலால் ஒருமுகப்பட்ட சிந்தனையோடு உள்வந்து வெளியேறும் என் மூச்சுக்காற்றை மட்டும் கண்களை மூடி கவனித்துக்கொண்டிருந்தேன். தியானத்தில் புதிய வாசல் திறந்து வேறொரு பரிமாணம் பரிச்சயப்பட்டதுபோல இருந்தது. அதனால்தான் இன்றைய தியானம் சிறப்பு எனச் சொன்னேன்'’ என்றார்.
போதாக்குறைக்கு காரின் இன்ஜின் வெளிப்படுத்தும் அதீத சூடு வேறு. இதனாலேயே உடல்ரீதியான உபாதைகளுக்கு உள்ளாவார்கள் ரேஸர்கள். இப்படி உடல் படும் வேதனைகளைத் தாண்டித்தான் துளி கவனச்சிதறல் இல்லாமல் காரை ஓட்டுகிறார்கள். இதற்கு அவர்கள் தங்களின் ஐம்புலன்களையும் விழிப்போடு வைத்திருக்கவேண்டியது அவசியம். தியானத்தில் மனம் ஒருநிலைப்படும்போதும் இந்த ஐம்புலன்களை விழிப்போடு வைத்திருந்தால் தியானத்தின் பலன் அதிகரிக்கும்.
ஃபார்முலா ஒன், மற்ற விளையாட்டுகளைப் போல ‘Today is my day' ரக ஒருநாள் விஷயமில்லை. அதிர்ஷ்டத்தின் வாசனை இந்தப்பக்கம் மறந்தும் வீசுவதில்லை. சுமார் ஆறுமாத காலம் பல்வேறு நாடுகளில் நடக்கும் 22 சுற்றுகளில் பெறும் புள்ளிகளின் அடிப்படையில்தான் வெற்றி நிர்ணயிக்கப்படும். எனவே இறுதிச்சுற்றில் வெற்றி பெறுபவர்தான் சாம்பியன்ஷிப்பை வெல்வார் என்றெல்லாம் சொல்லமுடியாது. மொத்தமாய் இறுதியில் அதிக புள்ளிகள் பெற்றவர்தான் சாம்பியன்.
வெர்ஸ்டபனின் முதல் சாம்பியன்ஷிப் வெற்றி இது. இதைப் பெற எந்த எல்லைக்கும் செல்லத் தயாராக இருந்தார் அவர். ‘களத்தில் சக போட்டியாளரை இடித்துத் தள்ளித்தான் முன்னேற வேண்டுமென்றால் நான் அதற்குத் தயங்கவே மாட்டேன். உலகம் இதற்காக என்னை வெறுக்கலாம். ஆனால் இறுதியாக வரலாறு நான் வெற்றி பெற்றதைப் பற்றித்தான் பெருமையாகப் பேசப்போகிறதே தவிர எப்படி நடந்துகொண்டேன் என்பதையல்ல' என வெளிப்படையாகவே சொன்னார் வெர்ஸ்டபன். ஒரு வெற்றியைக்கூட சுவைத்திடாத இளைஞரின் வேட்கை இது எனப் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. இங்கே நமக்கு மிகச் சரியான பாடத்தைக் கற்றுத்தருவது வெர்ஸ்டபனின் சக போட்டியாளரான லூயிஸ் ஹாமில்டன்தான்.
ஹாமில்டன் - 14 ஆண்டுகளாக வெற்றி மேல் வெற்றியைக் குவிக்கும் அனுபவம் வாய்ந்த மூத்த வீரர். இறுதிப் போட்டியில் போல் பொசிஷனில் முதலில் இருந்தது வெர்ஸ்டபன்தான் என்றாலும் ரேஸ் தொடங்கிய சில நிமிடங்களிலேயே முதலிடத்திற்கு வந்துவிட்டார் ஹாமில்டன். இறுதி லாப்பின் பாதிவரை அவர்தான் முன்னிலையிலிருந்தார். திடீரென ஒரு வளைவில் ஹாமில்டனைப் பின்னுக்குத் தள்ளி வெர்ஸ்டபன் வேகமெடுக்க, பின் தொடர்ந்தது வரலாறு. கணப்பொழுதில் வெற்றியைத் தவறவிட்டாலும் பெரிதாக வெளிக்காட்டிக்கொள்ளாமல் மாஸ்க் அணிந்த முகத்திற்குப் பின்னால் சின்னச் சிரிப்போடு போடியமில் ஷாம்பெய்னை வெர்ஸ்டபன் மேல் பீய்ச்சியடித்தார் ஹாமில்டன். வெற்றிகள் மிதப்பை மட்டுமல்ல, பக்குவத்தையும் நிறையவே கொடுக்கும்.
No comments:
Post a Comment